Verzamelboek verrapzakte planten

Vol afschuw kijk ik naar hoe tuinen in mijn omgeving worden omgetoverd tot zogeheten ‘onderhoudsvriendelijke tuinen’. Ik noem ze ook wel ‘begraafplaatsen voor planten’, met grote kille tegels en af en toe een plantenbak met violen om de grauwe vlakte te doorbreken. 

Nooit waardeerde ik planten totdat ik zelf in een woning kwam waar ze ontbraken. Ze geven sfeer in een kille omgeving, en omdat ze leven voelen ze voor mij aan als een soort ‘wezentjes’ die verzorgd moeten worden. Alsof ze een aura hebben, die dus ook bij nepplanten ontbreken.

Onderwerpen als het bestrijden van klimaatveranderingen en bescherming van het milieu spelen op dit moment grote rollen. De wereld verandert, en wij hebben invloed. Soorten ontstaan, groeien, bloeien en sterven. Het af- of uitsterven van soorten heeft grote invloeden op de mensheid. Zo gaat het ook met onze kleine bestuivers niet zo best; de honingbij. We kopen dus maar bijvriendelijke bloemen in de hoop dit probleem te verhelpen. 

Ik wil met mijn project niet vertellen wat we kunnen verbeteren of moeten veranderen. Ik wil laten zien wat we al missen en verloren zijn. Zo ben ik mijn project begonnen met onderzoek naar welke planten er uitgestorven zijn, hoe deze eruit zagen, waar ze leefden en wanneer ze voor het laatst gezien zijn. Deze planten zien we namelijk nooit meer ontstaan, groeien, bloeien of sterven. Ik gun deze planten een speciaal plekje. Op een vensterbank, een eet- of salontafel, of wandplank. In de keuken, de woonkamer of slaapkamer. 

Onze vensterbank is een weerspiegeling van hoe wij omgaan met planten en de natuur. Waarom hebben we kamerplanten en hoe gaan we hiermee om? Ik ging de straat op om vensterbanken van buitenaf te fotograferen, om antwoorden te krijgen op deze vragen. Daarnaast besloot ik op internet te zoeken naar tweedehands planten. Planten die mensen willen verkopen om ze een nieuw thuis te geven. Omdat ze te groot zijn gegroeid, ziek zijn geworden of verwaarloosd zijn. Ik maakte boekjes van deze tweedehands planten en noemde het: ‘De verrapzakte plant’.

Met mijn werkschouw hoopte ik een moment te creëren waarin de toeschouwer de tijd neemt om te kijken, de rust te nemen en een mening te vormen. Of deze ook aansluit op mijn mening, dat is mij om het even.

Visueel botanica – Inez Dekker